Fly4free.pl

Jest też dobrze zachowane obserwatorium astronomiczne



Mnóstwo małych budowli w krzakach i przerośniętych drzewami



Stelle z inskrypcjami Majów





I wszechobecne boiska do gry w Ullamaliztli – odmianę rytualnej gry w prekolumbijską piłkę.





Drużyny składały się z 2 graczy (najczęściej) i ich zadaniem było przerzucenie wykonanej z kauczuku piłki przez kamienną obręcz bez używania stóp i dłoni. Trudno to sobie wyobrazić dzisiaj.
Jest teoria, że kapitan drużyny wygranej był składany w ofierze – czyli dostępował zaszczytu według ich wierzeń….

Bardzo fajne miejsce a dodatkowo możliwość zwiedzania na rowerze robi je super atrakcją dla rodziny.

Jedziemy dalej, w planach mamy cenotę Xcan-che. Niestety na niebie pojawiają się ciemne chmury i w pobliżu Valladolid zaczyna się tropikalna burza. Ło rety – z nieba leje się woda wiadrami, wjeżdżamy na przedmieścia Valladolid i ulice zamieniają się w rzeki! Niesamowite oberwanie chmury.





Rezygnujemy oczywiście z cenoty i próbujemy dotrzeć do hotelu w mieście. Dobrze, że nasza Suzuka ma podwyższone zawieszenie, bo „przepływamy” kilka jezior ulicznych po drodze.
Śpimy dziś w pięknym hoteliku umieszczonym w oryginalnej posthiszpańskiej hacjendzie. Hotel jest w samym centrum Valladolid i był mega tani – 220zł za pokój. Wygląda fantastycznie:





Ulewa przechodzi, pojawia się słońce i cała ta woda z ulic momentalnie znika, idziemy zwiedzać miasto.
To prześliczne małe miasteczko z klimatem i mnóstwem kolorowych domów.



















Jemy w knajpce na uboczu i podziwiamy lokalny folklor.





Wieczorem spacerujemy uliczką de los Frailes, która kończy się klasztorem San Bernardino de Siena.







Ktoś tu lubi Fridę



Akurat o 21 zaczyna się na nim widowisko swiatło i dźwięk. Historia państwa Majów i podbojów hiszpańskich – fantastyczne kolorowe widowisko, mury klasztoru są ekranem:











Wieczór spędzamy przy lampce wina na dziedzińcu naszej hacjendy, jest pusto....



Następnego dnia chcemy się zmierzyć z Chichen Itza z samego rana

Stay tuned…

Wiedziałem, że ten pokaz tam będzie dokładnie dzięki Twojej relacji (Tetrycy...) tak więc dzięki!Oczywiście nie może być cały czas różowo i pięknie. W nocy dzieci dopada „zemsta Montezumy”. Nas jakoś nie dopadła a jedliśmy to samo. No ale nasze „drinki” były inne niż dzieci – przypadek? Nie sądzę…
Wczesny ranek jest słaby a mieliśmy być od ósmej w Chichen Itza aby uniknąć tłumów.
Na szczęście dzieci to twardziele i około 8.30 są już w formie na zbieranie się do samochodu. Podjedziemy pod Chichen Itza i się zobaczy.
No i około 9 rano parking jest prawie pusty. Kolejki do kasy nie ma. Trzeba się tylko przygotować na zapłacenie lokalnego podatku tylko gotówką a bilet można kartą (wszędzie działa niezawodny Revolut w wersji plastikowej)
Zwiedzamy sobie nieśpiesznie Chichen Itza, a dzieci od czasu do czasu odpoczywają pod drzewkiem. Dają radę zważywszy na ich stan żołądków i jestem z nich bardzo dumny.





Na szczęście o 9 rano dalej jest pusto więc mamy cały kompleks Chichen Itza tylko dla siebie. Z tego co czytałem w innych relacjach, to o innych porach można trafić na tabuny turystów i zwiedzać w tłumie.
Kilka fotek tych słynnych ruin z El Castillo na czele, można podejść blisko i zrobić sobie dowolne zdjęcia bez innych ludzi:

















Jak się klaśnie na wprost schodów to piramida odpowiada echem w postaci ćwierkania ptaków – super zabawa (i działa też w Uxmal).







Chatki Majów?



Kolejne boisko do gry w piłkę Majów - tym razem wersja maxi. Cały kompleks świetnie się zwiedza i jest naprawdę super.



Dzieci trochę lepiej się czują więc decydujemy się podjechać do cenoty Ik Kil, która jest niedaleko.



Piękne miejsce, Montezuma Revenge już sobie chyba poszedł bo dzieciaki dziarsko zakładają kapoki (są tu obowiązkowe) i chlupiemy się w niesamowicie przyjemnej wodzie z super widokami